Tijdens de coronaperiode veranderde Rotterdam in een stad die we nauwelijks herkende. Straten die normaal bruisten van leven, vielen stil. In deze fotoreeks neem ik je mee op een nachtelijke wandeling door een leeg Rotterdam, een beeld dat we hopelijk nooit meer op deze manier zullen zien.
De tocht begint in de Willembuytewechstraat, waar de stilte bijna tastbaar wordt. De straatlantaarns werpen lange schaduwen en het enige wat je hoort, is je eigen ademhaling. Van daaruit wandel ik via de Nieuwe Binnenweg, normaal een levendige ader van de stad, maar nu gehuld in een ongekende rust. Etalages zijn donker, cafés gesloten, en de stad lijkt even te slapen.
Langzaam beweeg ik richting het hart van Rotterdam. De Binnenstad ligt er verlaten bij; de iconische lijnen en moderne architectuur krijgen een bijna filmische uitstraling wanneer ze baden in zacht nachtlicht. Zonder verkeer of rumoer voelt het alsof de tijd stilstaat.
De route eindigt bij Blaak, waar de Markthal, de kubuswoningen en de stationsomgeving een surrealistische stilte uitstralen. Gebouwen die normaal omringd zijn door mensenmassa’s lijken nu monumenten in een lege wereld.